lunes, 22 de diciembre de 2008

Cita


O futuro pertence ós que cren na beleza dos seus soños
Eleanor Roosevelt

miércoles, 17 de diciembre de 2008

Conversa


...
-Yo cuando fuí no había ido... la próxima vez que vaya voy.
...


el puto sebas

Os ovos de Arguiñano


Este tío é un fenómeno.


martes, 16 de diciembre de 2008

Feliz Falsedad, pero en leds



Las grandes ciudades desembolsarán seis millones de euros en su alumbrado navideño


Así reza o título de un post que publicou o blog www.eleconomista.es o 23/11/2006. Podedes consutalo clickando AQUÍ. En algúns casos este alumbrado é financiado parcialmente polos comerciantes, pero en outros, como é o caso de Madrid, o concello aportará 3,3 millóns de euros para isto. Eso sí, usarán lámparas led para reducir o consumo (pero non di que o coste do alumbrado con leds é moito superior, gran estratexia de aforro, si señor).

Sea como fora, paréceme totalmente estúpido e hipócrita a máis non poder. Claro, é o que necesitamos en estos tempos. Andan a dicir que vivimos a peor crise económica en moito tempo (din que a peor de todas), que temos que axustar o consumo, que hai que tirar padiante, e lojo veñen con estas tonterias. Paparrapá María Antona. Claro, que mentres a peña esté entretida co arbol, o belén, e comprando miles de cousas sen xeito, cenas/chuzas navideñas, comida duplicada ou triplicada de prezo, e qué bonita é a navidá, non se darán conta que cando chegue xaneiro estarán máis fodidos ca nunca, que hai xente que sigue vivindo na pobreza (e xa non falo de paises en subdesenrolo, non hai que saír de Madrid ou Coruña para velo).

Estamos en crise, pero veña, imos a tirar os cartos. Total é navidá, esa histeria colectiva donde todo está permitido, non hai nada irracional. Sempre e cando sexa rentable económicamente.

Eu respeto aquela xente que é católica e quere celebrar esa festa relixiosa. Pero creo que hoxe en día a navidade non ten nada que ver cos valores católicos, dos que algúns, según teño entendido son a solidariedade, axudar ós débiles, e amar ó próximo. Creo que amor ó proximo, e amor ós cartos é algo moi distinto. Ijual son aljo rariño. Sen dicir nada de toda esa xente que a relixión lle resbala, pero se mete de cheo nesta psicose, sen parase a pensar o que está a facer.

Pois eu dijo: vístete de papá noel, paiaso, que eu paso.

Deixo como colofón un tema se Soziedad Alkolica que describe moi ben o sentimento que eu teño cara estes tempos tan entrañables.



Cita


Hacer la guerra por la paz es como hacer el amor por la virginidad

algun(ha) hippie

lunes, 17 de noviembre de 2008

Momentos


Doulle 50 € a quen non esboce un sorriso con este par de entrañables momentos.
Ahí vo-los deixo para que os disfrutedes.







¿Lembrádesvos da primeira vez que probastes o limón?

sábado, 15 de noviembre de 2008

Refraneiro



Macaco vello non mete man in cumbuca

refraneiro brasileiro-portugués


Na India, os cazadores fan un pequeno burato nun coco, meten unha banana dentro e escóndense. O macado acércase e mete a man no burato para coller a banana. Pero sucede que non é capaz de sacala, porque a súa man cerrada non cabe pola abertura. En lugar de deixar a banana o mono queda alí loitando contra o imposible mentes é atrapado.

O mesmo nos pasa nas nosas vidas. A necesidade de algo ou alguén pode levarnos a ser presos. Non percibimos que é mellor perder un pouco, que perdelo todo.

Así que xa sabes, non me sexas mandril.


lunes, 10 de noviembre de 2008

Babatunde Olatunji



"Onte é historia, o futuro é un misterio. ¿e hoxe? Hoxe é un regalo; por iso lle chamamos presente."
Babatunde Olatunji


Gran músico e maior persona. Babatunde Olatungi era un estudiante Nigeriano que chegou a Estados Unidos con unha beca. Estableceuse e aparte da súa actividade académica e política, comezou a mostrar a cultura africana, sobre todo á xente que tiña raices nesa terra e ignoraban o seu folclore. Unha das primeiras persoas en mostrar esa cultura ó mundo. Gañador dun grammy co batería dos Grateful Dead en 1991, colaborador de Santana no mítico Abraxas, e autor da coñecida "Jingo lo ba", deixounos en 2003.


"O ritmo é a alma da vida. O universo enteiro xira entrono ao ritmo. Todo, e toda acción humana xira entorno ao ritmo."
Babatunde Olatunji




"O espírito do tambor e algo que sintes pero que non podes palpar,
que afecta a todo o teu ser...
golpea á xente de formas tan distintas.
É un sentimento que fai que te digas a ti mesmo,
Estou contento de estar vivo hoxe! Estou contento de formar parte deste mundo!"

Babatunde Olatunji


+ info:

www.olatunjimusic.com

jueves, 6 de noviembre de 2008

a casa da leiteira @ dublin 7/11/2008




Este venres comezará un novo ciclo no proxecto A Casa da Leiteira, saímos ó público, de portas para fora. A ver qué pasa.

Tedes máis información pinchando aquí.

lunes, 5 de mayo de 2008

Cancioneiro cubano

En el tronco de un arbol ,una niña grabó su nombre enchida de pasión, y el arbol conmovido allá en su seno, a la niña una flor dejó caer...

Yo soy el arbol, conmovido y triste, tu eres la niña que mi tronco hirió,yo guardo siempre tu querido nombre y tu...¿que has hecho con mi pobre flor?

qué arte hijo, qué arte ...



martes, 11 de marzo de 2008

Arde a palleta!


lunes, 10 de marzo de 2008

Lapsus Linguae


-¡Leite! ¡Que está Javi no lume!


Intención:

-¡Javi! ¡Que está o leite no lume!


***

- Toma un jávano, plati.

Intención:

- Toma un plátano, javi.



Ruja, miña nai, na miña infancia

domingo, 9 de marzo de 2008

O Rei



Mellor a pantalla completa e con un bon sonido, para apreciar o Rei en todo o seu esplendor.

Bolo: O Jrilo e o Maho


Festa do San Pepe, Patrón de Informática




Este próximo xoves, día 13 de marzal celebraráse a festa patronal da facultade de informática. Haberá dúas zonas de concertos; a principal no aparcamento, con un par de carpas; e a secundaria na zona cuberta da parte de arriba da facultade. O cartel para a zona principal está ahí abaixo. Na zona B están sen confirmar, posto que van de gratís (non hai presuposto). Se alguén quere actuar xa sabedes, pódovos poñer en contacto co organizador. Os concertos na zona b serán pola tarde de 4 a 8, e apartir da noitiña empeza no outro escenario:


21:00 – 22:00
LEO I ARREMECAGHONA

22:30 – 00:00
SONORO MAXÍN

00:30 – 2:00
BANDA POTEMKIM


Aparte dos concertos durante o día celebraránse distintas actividades lúdico-deportivo-friki-festivas como torneos de cartas, de videoxogos, programación, algunha pachanga...



Aparte diso eu quería montar unha timbalada por alí, acordada con Pablo Mesejo, o organizador, así que se alguén quere vir a tocar que se arrime. Será tarde-noite. E o de sempre, tacapún tacapún. Igual meu irmán se anima a levar a gaita (extrañaríame que non fose así).

miércoles, 27 de febrero de 2008

sábado, 16 de febrero de 2008

Punkies!!!

Literatura: Ponche de ácido lisergico; Tom Wolfe




<<... Cuando Cassady falla nunca es por accidente. Está diciéndonos algo. Está sucediendo algo en el ambiente, algo está entrando en tensión, hay malas vibraciones y quiere disiparlas.>> Y se lo creen. Todo en la vida de una persona tiene... sentido. Y todo el mundo se pone en guardia, y trata de descifrar los significados. Y las vibraciones. Las vibraciones nunca tienen fin. Algunos días después, estaba yo en Haight-Ashbury con un chico -no era un bromista; pertenecía a otro grupo comunal-, y el chico intentaba abrir un viejo secreter, de esos que al abrirlos despliegan un tablero donde se puede escribir, y al hacerlo se pellizcó un dedo con una bisagra. Y en lugar de decir "ay, mierda" o algo por el estilo, el incidente se convierte en una parábola de la vida, y dice:
-Es típico. ¿Lo ves? Hasta el pobre tipo que diseñó este mueble estaba jugando al juego que querían que jugara. ¿Ves cómo está diseñado, cómo se abre hacia afuera? Siempre hacia el exterior, hacia..., tiene que ser hacia el exterior, hacia tu vida, la vieja cantinela de la arremetida, ¿entiendes? La gente ni siquiera piensa en ello, ¿entiendes? Así es como se diseñan las cosas, y tú estás aquí y ellos están allí y van a seguir arremetiendo contra ti. ¿Ves aquella mesa de cocina? -A través del hueco de la puerta vemos una vieja mesa de cocina de tablero esmaltado-. Pues su diseño es mejor. De veras. Es mejor que toda esta mierda llena de adornos; quiero decir que comprendo esa mesa de cocina, porque está toda ella ahí, entera, ¿entiendes? Está ahí para recibir, de eso se trata, es pasiva, porque, además, ¿qué diablos es una mesa? Freud decía que una mesa es simbólicamente una mujer con las piernas abiertas, lista para follar, en sueños, ¿entiendes? ¿Y de qué es símbolo esto? -dice señalando el secreter-. Símbolo de jódete", de que te jodas, ¿entiendes?
Y sigue así un buen rato, hasta que me entran ganas de ponerle la mano en el hombro y decirle que se deje de gilipolleces y se olvide del asunto.
Pero, en fin, es un discrurso que no para. Todos están atentos al más mínimo incidente para convertirlo inmediatamente en metáfora de la vida. La vida de cada cual se vuelve en todo momento más fabulosa que el más fabuloso de los libros. Es un camelo, maldita sea..., pero místico..., y al cabo de un tiempo empieza a contaminarte, como una picazón, como una roséola.

extracto do libro Ponche de ácido lisergico de Tom Wolfe

viernes, 25 de enero de 2008

miércoles, 23 de enero de 2008

XanelaGaliza




Culinariamente falando, de vello se di que os pratos cociñados con amor son especialmente agradables ó paladar. Na miña opinión, o mesmo se pode aplicar a moitos outros temas, como por exemplo a fotografía. Ó degustar as fotografías de XanelaGalica (das que aquí tedes unha mostra) un pode sentir o cariño co que a natureza, as xentes, obxetos e lugares da nosa tera, un encuadre, as luminosidades, os tempos de exposición, a cor e a obturación se combinan para dar unhas instantáneas que, na miña opinión son un prato tan sabedor como ese guiso da aboa, e ese caldiño que mai a mamae, ou esas filloas do Antroido.


E como todo bo xantar, aparte da suculenta pitanza, un bo viño do país. Neste caso as fotografías están aderezdas con caldos musicais exquisitamente escollidos das bodegas do folclore galego. Algúns de soleira, outros das colleitas recentes, pero todos inmellorables.

Parabéns ao chef: Pablo, unha forte aperta dende o cubil.


Bon proveito, aquí vos deixo o enlace.


Algún preguntaráse: ¿e o postre?. O postre no cubil do lobo, claro. XD

Sempre Galiza, sempre Galegos

lunes, 14 de enero de 2008

Amnistía Animal



Se eres unha persoa amante da natureza e dos animais, se eres dos que pensa que xa se sufre de abondo neste mundo podes botar unha man, apoiando este proxecto. Trátase dunha iniciativa da Federación de Asociacións Protectoras e Defensa Animal da CAM para solicitar unha Lei nacional de protección animal.

Só tes que seguir o enlace de abaixo e firmar.


http://firmas.amnistianimalmadrid.org/ley/



Non o penses, faino. Non che costa nada, só un pouco de tempo.

viernes, 11 de enero de 2008

¡A BICHA NO CORPO!




ilustración: tribal de mr. mosstrem
http://www.myspace.com/mosstrem

martes, 8 de enero de 2008

Matemática Discreta 2: dura de pelar


En esto teño o coco medito últimamente. Dígoo para que non vos extrañedes se me vedes comportarme raro e tal.


(* A la función mem se le pasa un elemento de tipo Z (Set) y
un árbol s. Se aplica recursivamente ({struct s}) sobre el árbol s, y éste tiene que ser estructuralmente más pequeño que el árbol de la llamada anterior. Devuelve un bool. La función mem devuelve true si el elemento de tipo Z se encuentra en el árbol a través de la hipótesis compare y de order, en caso contrario devuelve false *)

Fixpoint mem (x:Z) (s:arbol) {struct s} : bool :=
match s with
| Empty => false
| Node l y r => match compare x y with
| Lt => mem x l
| Eq => true
| Gt => mem x r
end
end.

Hint Resolve mem.


lunes, 7 de enero de 2008

Literatura: Rayuela; Julio Cortázar



Toco tu boca, con un dedo toco el borde de tu boca, voy dibujándola como si saliera de mi mano, como si por primera vez tu boca se entreabriera, y me basta cerrar los ojos para deshacerlo todo y recomenzar, hago nacer cada vez la boca que deseo, la boca que mi mano elige y te dibuja en la cara, una boca elegida entre todas, con soberana libertad elegida por mí para dibujarla con mi mano en tu cara, y que por un azar que no busco comprender coincide exactamente con tu boca que sonríe por debajo de la que mi mano te dibuja.
Me miras, de cerca me miras, cada vez más de cerca y entonces jugamos al cíclope, nos miramos cada vez más de cerca y los ojos se agrandan, se acercan entre sí, se superponen y los cíclopes se miran, respirando confundidos, las bocas se encuentran y luchan tibiamente, mordiéndose con los labios, apoyando apenas la lengua en los dientes, jugando en sus recintos donde un aire pesado va y viene con un perfume viejo y un silencio. Entonces mis manos buscan hundirse en tu pelo, acariciar lentamente la profundidad de tu pelo mientras nos besamos como si tuviéramos la boca llena de flores o de peces, de movimientos vivos, de fragancia oscura. Y si nos mordemos el dolor es dulce, y si nos ahogamos en un breve y terrible absorber simultáneo del aliento, esa instantánea muerte es bella. Y hay una sola saliva y un solo sabor a fruta madura, y yo te siento temblar contra mí como una luna en el agua.

extracto da obra Rayuela, de Julio Cortázar