lunes, 30 de julio de 2007

Xogo Conversa: Solución



Non era sen tempo pero aquí está. Para os que non sepades de qué vai o xogo da conversa mirade esto antes:


http://cubildolobo.blogspot.com/2007/04/conversa.html


Pois ben a situación real da conversa é:

Duas mulleres falando das relacións cos homes. Máis concretamente falaban da posibilidade de de romperse a cabeza con unha hipotética nova relación:

(...)
-Pues yo, si saliera ahora con un tío creo que me comería mucho la cabeza.
-Yo no creo que me la comiera.
-Pues yo me la comería seguro.
(...)


E estas son as versións que recibín dalgunhas das mentes inquedas que pasan por aquí:


Tendo en conta quen son eu, pois non vou ser hipocrita e contestar o 2º que pensei, non, vou ser sincero e contestar o 1º, e o 1º son 2 mulleres falando de un tipo que a unha lle gusta bastante, e a outra pois nin lle vai nin lle ven, e claro, falando concretamente de comerlle falo, a muller ´´a que lle gusta bastante preguntalle ´´a outra si ´´o baixar a cremallera e encontrarse que o tipo ten clitoris en vez de pene llo comeria igual... e esas foron as respostas, unha delas bastante mais liberal que a outra......


***


Aínda que o meu subconsciente mal pensado nun principio me suxería unha conversa de eido sexual, a miña intuición ben pensante inclinoume a pensar que o contexto da conversa ben podía ser de eido "circulatorio". Por exemplo, falando dun exame práctico de conducir podería tratarse dunha situación desas que tanto lles gostan aos examinadores nos que un sinal de tráfico está algo escondido ou ben deixa lugar a dúbidas. Dentro deste contexto podería darse a citada situación:

(...)
- Yo no creo que me la comiera.
- Pues yo me la comería seguro.
(...)


***


Dous colegas camiñando polo Orzan, que xiranse á mesma vez para mirar a unha tipa dende atrás, sen verlle a cara, e o que va mais desafogao duda, pero o outro , que está máis necesitao, afirma que lle da ijual como sexa por diante



***


Simple. la primera frase fue un masculino singular de comida con mala pinta, la segunda frase una JÁ de 17 años truchilla en tercera persona, es ke tengo una mente muy dinámica...


***


lo primero que me vino a la mente fue que esas dos personas estaban hablando de una tia, de alguna manera opinando sobre ella, yo me la comia, yo no..



***


Jajaja... O primeiro q me veu a cabeza foi unha boa COLEBRA jaja... E ten sentido aínda q penses o contrario. Un día falamos de a ve ken cojones era capaz de paparse unha colebra jaja... Uns decíamos q nin d coña e outros q pq non?? O caso q o término COLEBRA pode dar lugar a moitos pensamento e a imaxinación e libreeee jajaa... Ti tomao por onde keiras... Xa sabes... hai moitos tipos de COLEBRASSS jajaaja.... Veña, ahora tocache contarme a historia real... Un bikazooo Adios Lobitooooo auuuuuuuu


***


Eres malo lobecnoooooooo, q se me viene a la mente así de primeras, jeje, pues si nos ponemos guarrillas un: UN BUEN POLO!, le pregunte a mi madre y dijo un jamón, pero sigui la frase diciendo "aunque si pensamos mal"..., creo q todos somos un poco cochinos hambrientos, jeje



***


Bos días Lobo.
Cando lin o fragmento acababa de ter a penúltima discusión coa miña directora de tese e inmediatamente pensei nunha conversa entre compañeiros referida a unha bronca do xefe,coma sempre está o que non se come ningunha e o que as come todas.
Biquiños dende Redondela.


***

Gracias a todos por participar. Xa está en camiño o seguinte xogo conversa, xa teño algunha idea. Ata pronto.



Cita


Las armas; las carga el diablo y las disparan los tontos.


Escoitado por Peter a un sarxento cando era militar profesional en Madrid.

Poesía



Danzar, dancei.

Foi unha entrega a ti. E non estabas.
Seducín a túa ausencia.
Apretaba o teu corpo ao sentir quente o vento
no xiro lento e grácil.

E fóronse caíndo a púrpura e o armiño,
a túnica de pérolas,
as sedas esvarantes,
o cendal serpentino,
a malla que finxía a propia carne,
o derradeiro veo...

E tamén fun eu deusa,
a deusa engadelada pola morte...

Pedín a túa vida e rexeitei un reino.

Os teus labios arelan a voz enmudecida,
os teus ollos anubran o espello dos meus ollos,
na túa boca calaron as serpes iracundas...

Agora, beixareite.


Miguel González Garcés